Sinds kort heeft onze klas een ‘rots en water’ training. Ik heb deze training nooit gevolgd, maar de juf herhaalt elke donderdag (als ik er ben) kort wat er geleerd is tijdens de rots- en watertraining.

Gisteren hebben ze geleerd over pestgedrag en voor iemand opstaan als er gepest wordt. En helaas is het vandaag gelijk van toepassing. Na het buitenspelen komen er twee kinderen verdrietig binnen. Beide kinderen voelen zich buitengesloten/gepest tijdens het buitenspelen. In plaats van dat de juf verder gaat met de geplande spellingles, gaan we met de klas het gesprek aan over wat buitengesloten voelen/pesten met iemand doet.

Het makkelijkste is om één ‘schuldige’ aan te wijzen die heeft gepest of heeft buitengesloten, maar de juf pakt het op een andere manier aan. In plaats van te focussen op de pesters, wordt er aan de klas gevraagd wie er wat van gezegd heeft. Wie is er opgestaan en heeft gezegd: ‘Dit is niet oké?’. Twijfelend zie je alle kinderen in de klas nadenken; Is het buitengesloten voelen niet alleen de ‘schuld’ van de pesters, maar heb ik zelf ook een verantwoordelijkheid?

Twee kinderen steken hun hand op: ‘Juf, ik heb gezegd dat hij gewoon mee mocht doen’. De juf complimenteert de kinderen voor de klas met een boks. En een compliment van de juf, dat willen de andere kinderen ook wel. Hopelijk staan er de volgende keer nog meer kinderen op als er iemand wordt buitengesloten. De rots en watertraining geeft in ieder geval mooi lessen. En de les spelling? Die verplaatsen we naar morgen.

Iris Korvemaker

Beleidsadviseur Gemeente Utrecht
Onderwijsambassadeur in groep 5 - OpDreef - Overvecht